Category : Poems

Sub Category : N/A

                       ദയഭിക്ഷുകി

 നെറുകയിൽ സിന്ദൂരവർണ്ണം ചാർത്തിയ അവൾ
മൗനയായി എന്തിനൊവേണ്ടി മിഴിനീർക്കണം 
                                                 പൊഴിക്കുന്നു
ജീവിത നൗകയിൽ തനിച്ചല്ല നീ....
എങ്കിലും എൻ ദുരിത ഭാരങ്ങൾ  തൻ -
                                  അഗ്നിചൂടിൽ.
എരിഞ്ഞടങ്ങുന്ന പെണ്മനസ് നീ.....
നരാധിപന്മാരാൾ കൊതിവലിച്ച നിൻ -
                                                  പാതിമെയ്യും
ചുണ്ടിൽ മധുരമൊഴികളുമായി നിൻ വഴിയേ...
കഴുകന്മാർ അലയുമ്പോൾ
 തേടുന്നു നിൻ ജീവിത രക്ഷകനെ
മകളായി..അമ്മയായി...നീ  നിൻ മുഖങ്ങൾ
ഞങ്ങളിൽ മിന്നിമറയുമ്പോൾ
അമ്മയെന്ന നൊമ്പരമറിയാത്തവർ
അമ്മയെന്ന വേദനയറിഞ്ഞ ഉടലിനെ
കാമകേളികൾ കൊണ്ട്  പാപിണിയാക്കുന്നു
നിൻ ജന്മം കണ്ണീർ കണങ്ങളായി
പൃത്വിവിൽ വീണിരിക്കെ ഒരുനാൾ-
ആ കണങ്ങൾ അഗ്നിതൻ സമുദ്രമായി.
ഈ ലോകം ചുട്ടെരിക്കും
സ്ത്രീ ജന്മം കണ്ണീരിനാൽ ഉപമിച്ച-
                                      കവി മഹിമകൾ
മണ്മറഞ്ഞു - നിൻ
ദുഃഖങ്ങൾ മാത്രം ഇനിയും ഭൂവിൽ.
അന്വർത്ഥമാക്കുന്ന  നിൻ ജന്മമേ ..
മാപ്പ്  തരു നിൻ മക്കൾക്ക്
ഹേ    മർത്യാ  ഉണരൂ നീ..
നിൻ അമ്മക്കായി.....